Daten, zenuwen en vlinders. Voor velen vast herkenbaar. Een achtbaan. En wat voor één. Zo’n hele snelle. Met extra veel loopings. Ultra modern. Geen lange wachtrij. Meteen instappen. Gordel om. En vasthouden. Schreeuwen mag. Oja, deze achtbaan stopt voorlopig niet. Hij gaat minimaal 9 rondjes. Leuk! Alleen ik haat achtbanen. Nou ja.. haten? Deze is best bijzonder. Ik wil er in ieder geval niet meer uit! En het begon allemaal met een of andere stomme datings-app.
Plingpling - It’s a Match. En vervolgens een lief berichtje van ene Jan. “Ik ben niet heel snel onder de indruk! Maar damn… Jij mag er zijn.” Ok..leuk dacht ik. Fijn wakker worden. Maar dat zal hij vast 3 keer per dag schrijven. Laat ik hem het voordeel van de twijfel geven. Het vragenlijstje. Snel. De vragenlijst. Vol spanning lees ik zijn antwoorden; “Jan, geen kinderen, wel een kinderwens. Woon in een leuke tussenwoning in Horst. IT manager voor een schoenenbedrijf. Co-ouderschap over 2 hondjes” (bleken achteraf twee schattige ratjes te zijn). En zo ontstond er een kort gesprekje. Hij klonk lief. Leuk. Eerlijk. Oprecht. Maar ik was nog even druk, met mezelf, werk, trainingen, afspraken en gewoon, dingen.
Ineens wekte hij dan toch mijn interesse. Hij had wat speurwerk gedaan, en mijn website bezocht… (Wauw! Lezen mensen mijn recensies echt?) En hij deelde een verhaal over een inspiratieweek waar hij de nodige inzichten had opgedaan. Dubbel wauw. Deze man heeft oog voor bewustzijn. Is gevoelig. Mmm. Laat ik dan toch z’n Facebook eens grondig doorspitten. Een motor, een kuif, wat boeken en een bos. Weinig plaatjes. Maar het voelt goed. Ik ben nieuwsgierig. Geprikkeld. Leuk. Ok daar gaan we dan. Een borrel, why not. Ik kan dit. Daten is hip. Ach wat, whatsapp is makkelijk, snel, praktisch, kan geen kwaad. En zo begon mijn tot nu toe langst bewaarde sms gesprek. Al snel volgde het foto verslag. Eerst een kopje koffie, toen een hond, en nog één…. Daarna een foto van groen gras, een glas wijn, een boek, een flipperkast, zijn huis, en plots… een selfie! Met baard. Met Pelle-kapsel. Wauw. Slik. Hij is mooi. Knap. Aantrekkelijk. Knijp! Serieus?
Slik. Afbeelding ontvangen, Borsthaar! Oef. Ok. Adem in, adem uit. Vrolijk appte we verder. Foto’s van ons leven. Belangrijke dingen, mensen, momenten, af en toe en grapje. Scherpe humor. Leuke woorden. Diepgang. Een klik. Jezus. Wat een chemie. En we zijn alleen nog maar aan het typen. Ik gooi er snel een geluidsopname in. Hij vind mijn stem mooi. En lief. Juich! Had ik al gezegd dat hij maar 1.79 is? Ok. Dat was even lastig. Eerlijk is eerlijk. Maar hij komt er mee weg. Hij compenseert dit met al zijn anderen pluspunten. Had ik al gezegd dat hij gelogen had? Het bleek stiekem 1.78 te zijn. Wat kan het mij schelen, ik bel hem. Zijn stem is fijn. Vertrouwd. Warm. Eerlijk.
De dag van de date naderde. Vrijdag. 23 Mei. Bloednerveus, verliet ik mijn kantoor… naar huis. Niets meer mee aan te vangen. Concentratie weg. Werken? Dat doe ik sinds die bewuste vrijdag niet meer. Nada. Kansloos. Tik tak tik tak.. wat haat ik dat gevoel. Wachten. Spanning. Zenuwen. Angst. Wat als hij straks niet leuk is. Dik? Raar? Stom? Nog kleiner? Onaardig? Stinkt? Zucht… mijn voorgevoel zegt dat het goed zit. Ik weet het. Ik weet het zo hard dat ik nog nerveuser word. Eén glas wijn dan, klein slokje. Om te kalmeren. ijsberen. Zweet. Plingpling! Een foto, hij heeft geparkeerd. Neeeee! Hij is te vroeg. Druk. Paniek. Mn nagels zijn nog niet droog. Ok, plan B. Ik moet tijd winnen. Hij zet z’n auto op een andere plaats. Scheelt 10 minuten. Aaaaah hij is onderweg. TRING! Knikkend loop ik naar de voordeur. Ik haal diep adem en open de deur. Jezus. Zucht. Mijn voeten. Ik voel ze niet meer. Hij is knap. Hij lijkt echt op de foto’s..! Shit. Deur dicht. Mijn hoofd wordt rood. Hij ziet dit vast. Nee niet deur dicht. Deur open. Hoi. Slik. 3 kusjes.. boks. (ons whatsapp grapje..) Aaaaaah ongemakkelijk. Help! Mijn huis. Praat over je huis Susan. De tuin. Rondleiding. Dat geeft wat ruimte. Ja. Het helpt. Ik kalmeer. Ik voel me langzaam weer ‘stoer’. Wijn. We moeten drinken. Aan de keukentafel. Veilig. Gezellig. Vertrouwd. Wat praat hij makkelijk. Leuk. Wat een ogen. JEZUS. Dat noemen ze blauw. Lichtblauw. Fel lichtblauw. En als de zon zijn ogen raken… geven ze licht. Ik verdrink. Snel nog een slokje. Fijne gesprekken. Al weet ik bij god niet meer waarover. Een wandeling. Ineens. Daar liepen we, over de markt in Sittard. Even vreemd. Maar toch. We zijn er. We lopen door míjn stad. Ik voel me licht in mijn hoofd. Terug bij mij thuis, verplaatsen we naar de bank. Uren kletsen we weg. Over alles en niets. Ik zoek toenadering. Ik probeer hem te lezen. Vind hij me leuk? Voelt hij hetzelfde? Ik probeer mijn arm in een positie te wormen zodat hij de zijne raakt. Hij snapt mijn hints niet. Ik probeer het nog eens, met mijn voeten, weer niets. Zucht. Misschien voelt hij niet hetzelfde. Slik. Een hand, ik voel ineens een warme hand op mijn been. Zijn hand verroerd niet, maar brand door mijn spijkerbroek. Wat ongelijk fijn. Intiem. Zo’n simpel gebaar. Ik ontspan meteen. Het is wederzijds. YES! Niet lang daarna vraagt hij of hij dichterbij mag komen zitten. Iets met thee.. en voor ik wist zoende hij me.
1.739 ontvangen afbeeldingen later.. eindeloze rondjes in de achtbaan en vlinders die volop feest vieren. Ik kan het iedereen aanraden! Het online date avontuur. Het bestaat dus wel. (Virtuele) Liefde op eerste gezicht. Tinder bedankt! It’s a Match.
Share this story
