Herken je dat? Dat moment dat je voelt en ziet dat je ergens tegen aan loopt. Vecht. Botst. Iets gewoonweg niet meer werkt. En beseft… er moet iets veranderen. Ik moet hier iets mee doen. Aan doen. Tegen doen. Vervolgens ga je op zoek naar iets of iemand dat jou kan helpen om zo snel mogelijk weer lachend door het leven te gaan. Opgelost! Probleem getackeld. 1-0 voor jou! Maar dan, een paar maanden, weken of soms slechts dagen later… loop je wéér tegen hetzelfde probleem aan. Het lijkt alsof je constant dezelfde gesprekken voert met jezelf en je geliefden. Continu dezelfde lessen leert. Steeds opnieuw hetzelfde patroon doorleeft, meemaakt.
Vicieuze cirkel
Hoe komt dit nou? Hoe kan dit? En hoe kom ik hier in godsnaam vanaf? Als je het mij vraagt... is nou juist die laatste vraag cruciaal in het doorbreken van dit patroon. De zogenaamde vicieuze cirkel. Het stoppen met zo snel mogelijk ergens ‘vanaf’ te komen. Maar in plaats daarvan met open armen het patroon durven omhelzen. En dan heb ik het niet over geforceerd proberen te genieten van ellende. Nee. Ik heb het dan over een open blik, een open houding en een open mind. Geen weerstand bieden tegen het onplezierig gevoel. De kriebels in je buik, lijf, hoofd toelaten. Zonder weg te rennen. Dat draaierig misselijkmakend gevoel inclusief zweethanden, er even laten zijn. En soms.. duurt even wat langer. En ook dan, niet er tussen uit proberen te piepen. Even geen afleiding. Even zijn met dat wat er is. Wat er wil zijn.
Zeven stappen vooruit
Als je in die gemoedstoestand durft te verkeren, die zuivere ruimte tussen geluk en verdriet. Die ruimte waar totale onzekerheid en het niet weten er mag zijn. Dan zet je in feite de eerste stap. Probeer vervolgens eens niet gelijk een grote sprong in de toekomst te maken. Geen sneltrein naar de volgende bestemming. Geen vogelvlucht naar het volgende nest. Geen springplank naar het laatste hoofdstuk van het boek. Geen zeven stappen vooruit. Probeer juist nu eens gewoonweg een volgende stap te zetten. Een kleine stap, grote stap. Wat je wilt. Stap voor stap het leven te leven dat er op dit moment is. Stap voor stap kijken en zien waar je heen wilt. Waar je loopt. Hoe je loopt. Voel de grond onder je voeten. Kijk om je heen terwijl je je stappen zet. Zie wat er gebeurt. Ervaar, voel, leer, geniet. Op deze manier durf ik te wedden dat je die vicieuze cirkel zult doorbreken. Dat je gaat zien wat er nodig is om te zien. Dat je bewust wordt van de les die jouw onderbewustzijn zo graag wil ervaren. Het overslaan van stappen, een short-cut nemen is vaak geen optie voor onze eindeloze cirkels. Zodra we belangrijke stappen overslaan, proberen te manoeuvreren of ontwijken, worden we hoe dan ook telkens weer teruggeleid naar de plek om die overgeslagen stap nogmaals te nemen. Stap voor stap is dé weg voor jouw weg!
Share this story
